Na Biskupią Kopę 2017 (890 m n.p.m.)

Nie ma dyskusji - przynajmniej raz w roku Kopę zdobyć trzeba. Jednak zawsze, kiedy jest do dyspozycji cały pogodny dzień, kusi nas wycieczka w nieznane dotychczas rejony. W pierwszą sobotę czerwca z domu wyruszyć mogliśmy dopiero tuż przed czternastą, do dyspozycji mieliśmy więc wraz z dojazdem tylko jakieś sześć godzin. Nie mieliśmy więc wątpliwości, że przyszła kolej na najwyższy szczyt Opolszczyzny.

Postanawiamy wdrapać się na górę doliną Bystrego Potoku, czyli najbardziej uczęszczaną przez nas trasą. O całym zielonym szlaku lub jego części pisaliśmy już wielokrotnie, między innymi TUTAJ i TUTAJ. Jeżeli ktoś chce poznać największe atrakcje tej trasy i dowiedzieć się więcej szczegółów na temat jej przebiegu, zapraszamy do lektury tych nieco starszych relacji. Tutaj może napiszemy co się zmieniło, bo wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że w drodze na Biskupią Kopę zmieniło się bardzo dużo. Media i zaprzyjaźnione strony zimą informowały o prawdziwej hekatombie drzewostanu, co nie mogło pozostać bez wpływu na trasy turystyczne.

I bez wpływu nie pozostało, choć początkowo nie widać tego wcale. Na szlaku jest dość przyjemnie, nie jest tak rozjeżdżony jak jeszcze podczas ostatnich naszych wycieczek, na poboczu nie ma setek ściętych pni. Oznaczenia są dosyć jednoznaczne i raczej trudno się zgubić. Problem pojawia się dopiero, kiedy wychodzimy już z doliny i zbliżamy się do szlaku żółtego. Trasa najpierw szerokim łukiem zakręca w prawo, co ktoś kto jest po raz pierwszy w tych okolicach może wydedukować po tym, że prowadzi tędy wyraźnie najlepiej utrzymana droga. Nowy gość w masywie Biskupiej Kopy może być jednak zupełnie bezradny w momencie, w którym trzeba skręcić w lewo i wspiąć się po stromym stoku. Co prawda u jego podstawy znajduje się szlakowskaz, ten w dniu naszej był jednak… ścięty. My wiemy, że w tym miejscu należy skręcić, ale bez wątpienia można tu pomylić drogę.

Irena cieszy się spontanicznym wypadem.

Podążamy dobrze znaną nam drogą.

Mijamy wejście na Gwarkową Perć.

Bystry Potok cały czas nam towarzyszy.

Irena pokonuje jeden z drewnianych mostków.

Wokół nas cały czas słychać szum wody.

I już widać pierwsze skutki wyrębu.

Przy szlaku pozostały pojedyncze drzewa.

Gdzieniegdzie jest już całkiem łyso.

Tędy trzeba odbić w lewo na stok.
Szlakowskaz pamięta lepsze czasy.

Dalej jest już bezproblemowo – szybko osiągamy schronisko i sam szczyt. Utrzymujemy dosyć wysokie tempo, dzięki czemu po raz pierwszy osiągamy tą trasą szczyt w czasie poniżej dwóch godzin. Widoki z wieży są takie sobie – co prawda dobrze widzimy szczyty Sudetów Wschodnich, nie potrafimy jednak dostrzec ani Karkonoszy, ani Beskidów. Na stokach samej Kopy rzeczywiście jest łyso, wycięte zostały całe hektary lasu. Jeszcze bardziej ucierpiał drzewostan na Srebrnej Kopie, która teraz jest już całkiem odkryta. Na dojście do wieży widokowej ten stan rzeczy jednak nie wpływa.

Czosnek niedźwiedzi kwitnie i intensywnie pachnie.

Zdecydowaliśmy się na dłuższą wersję :)

Przed nami już schronisko.

Kwadrans później jesteśmy już pod wieżą.

Dowód na to, że się wdrapaliśmy.

W oddali Vysoka hole i Pradziad.

Srebrna Kopa została wykarczowana prawie całkowicie.

Przed sobą widzimy dach schroniska, dalej Bukową i O.W. Ziemowit.

Tam właśnie byliśmy dwa dni wcześniej!

Jako że mamy bardzo dobry czas, postanawiamy wypróbować nową trasę i schodzimy z Biskupiej Kopy w kierunku Czech. Do wyboru jest tutaj co najmniej sześć wariantów, a my decydujemy się na zielony szlak w kierunku Zlatych Hor. Początkowo nie jesteśmy zachwyceni. Przez pół godziny schodzimy stromą ścieżką wśród drzew, szybko tracąc na wysokości. Jedynym urozmaiceniem jest szosa do Petrovic, którą przekraczamy dwa razy. Wreszcie docieramy jednak do Mnichuv kamen – bardzo ciekawej formacji skalnej, a dalej wychodzimy na urokliwe łąki, z których rozciągają się piękne widoki na Kopę oraz masyw Góry Parkowej.

Początkowo zejście jest dosyć strome.

Zielone znaki prowadzą nas w kierunku Zlatych Hor.

Tak właśnie wygląda Mnichuv kamen.

Z lewej mamy bardzo ładny widok na Pricny vrch,

Za plecami mamy szczyt Biskupiej Kopy z wieżą widokową.

Po kolejnym kwadransie jesteśmy już na wzgórzu świętego Rocha, zwanym również Krwawą Górą. Znajduje się tutaj XVII-wieczna kaplica świętego Rocha, bardzo duża i ciekawa, oprócz drzwi znajdująca się jednak w kiepskim stanie. Ze względu na wysoko umieszczone okna nie udaje nam się niestety zajrzeć do jej wnętrza. Druga nazwa wzniesienia pochodzi od dwóch bitew, stoczonych tutaj przez wojska austriackie i pruskie w latach 1759 i 1779. Za każdym razem górą byli Austriacy.

Kaplica świętego Rocha na Krwawej Górze.

Kolejne 20 minut i jesteśmy już w centrum Zlatych Hor. W długoterminowych planach mamy porządne zwiedzenie miasteczka, ale jako że dochodzi już 19:00, tym razem rzucamy tylko okiem na kamienice wzdłuż głównej drogi i kościół Wniebowzięcia Marii Panny, po czym ruszamy dalej. Na granicę polsko-czeską docieramy w kwadrans i już myślami jesteśmy w samochodzie, przecież czeka nas w zasadzie tylko przejście przez Jarnołtówek. Prosty odcinek asfaltową drogą daje nam się jednak we znaki. Miejscowość zazwyczaj przejeżdżamy samochodem w kilka minut, ale pieszo nieco ponad pięć kilometrów zajmuje nam niecałą godzinę. Na nasze usprawiedliwienie – do tej godzinki trzeba również liczyć zakupienie lodów, bo trzeba było sobie jakoś osłodzić wędrówkę po gorącym asfalcie.

Tylko zerkamy na kościół Wniebowzięcia NMP.

Z lewej mijamy Czapkę.

Przez kwiaty zerkamy na kościół parafialny w Jarnołtówku.

Na koniec dnia spotykamy jeszcze takiego jegomościa.

Na parkingu jesteśmy kwadrans przed dwudziestą. Po raz pierwszy w tym roku zajrzeliśmy na najczęściej zdobywany przez nas szczyt, zaczęliśmy także poznawanie masywu Biskupiej Kopy od czeskiej strony. Jak na jedno popołudnie, to całkiem zadowalający wynik.

Opis trasy: Pokrzywna – przez Bystry Potok do Doliny Bystrego Potoku – dolina Bystrego Potoku – Schronisko pod Biskupią Kopą – Biskupia Kopa – Sv. Rochus – Zlaté Hory – Jarnołtówek - Pokrzywna

Odległość: 14,5 km

Czas przejścia: 4 godziny 58 minut

Punkty GOT: 22